“Un soar baleiro dentro dun entorno impersoal, froito dunha planificación sen rematar, situado na periferia de Vilalba, de costas a ela e aberto á extensa Terra Chá. Unha sinxela proposta de partida que nace de conxugar as necesidades funcionais do programa, relativamente ríxidas destes casos, coa busca dun certo espazo interior recollido, controlado, amábel. O resultado parece lóxico, un edificio algo pechado en si mesmo como defendéndose do exterior, case se podería dicir que anónimo, calado, autista…”
Carlos Meijide e  Francisco Vidal