O volume menor con muros de pedra e cuberta de tella, actúa como fachada principal á paisaxe, dando fronte ao Norte da nova vivenda, enfocado cara ás vistas e recordando en todo momento a orixe humilde da vivenda.

Tras el, outro volume a dúas alturas en formigón a cara vista, achega unha lectura máis contemporánea, pero co respecto do que se retrae para non atordar. A entrada principal, nunha posición lateral, respecta a antiga disposición e recupera o cadeirado preexistente, integrándose entre a textura ruda do formigón encofrado con táboa e a calidez do cedro.

Un mínimo corpo de formigón enlaza ambas as dúas volumetrías, coa clara intención de que dialoguen entre elas, outorgando a cada unha a súa autonomía e presenza. Á súa vez servirá de canto ao que acudir dende o dormitorio e dominar a paisaxe, sempre con ese espírito de espazo de mínimos.

A madeira de cedro ao exterior, trata de suavizar a dureza que tanto pedra e formigón confiren á arquitectura, achegando a lectura cálida e doméstica que demandan as fachadas, aínda que sempre cunha clara vocación de vestido insinuante, deixando que a materialidade contundente do fondo non perda o seu protagonismo. Tres grandes contras corredizas axudan a que a imaxe da vivenda poida cambiar por momentos, contribuíndo a matizar a luz que entra, sen deixar de gozar dela»

María Pierres López en veredes.es