| | O Centro Sociocultural deseñado por Alfonso Penela, un arquitecto caracterizado pola solvencia coa que manexa solucións formais experimentais, sitúase fronte á impoñente fachada barroca do Convento de Conxo, hoxe hospital psiquiátrico. O obrigado diálogo entre o edificio histórico e o pequeno equipamento sociocultural abordouse con ousadía, ao tratar a nova construción como un elemento abstracto, complexo e fragmentado. O conxunto componse do centro cultural e dunha gardaría que se construíu máis tarde. O conxunto queda definido por unha serie de panos de peche, de pedra na súa planta baixa e de cristal na superior, que se pregan e xiran sen lei aparente, quedando cubertos por unha serie de planos inclinados, independentes e solapados, cuxa superficie excede á do recinto pechado de forma que, apoiados nuns finos soportes de tubo de aceiro pintados de branco, xeran un pórtico cheo de movemento que vai ocultando e revelando, no percorrido ao seu través, a presenza do grande edificio conventual. A complexa cuberta é concibida como un paraugas que parece flotar, independente do volume, fragmentado e cheo de movemento, das dependencias que acubilla. O contraste de continuos termos contrarios (pesado-lixeiro, uniforme fragmentado, escuro-claro, plano-pregado) é o que permite que o resultado de enfrontar unha forma intencionalmente contemporánea a un nobre conxunto monumental resulte tan feliz e tamén tan interesante. [santiagoturismo.com] |