«Unha galería subterránea de 715m2 de superficie á cal se accede a traves dunha caixa de cristal que fai a transición da rúa ao subterráneo»
«Queríamos que la presencia de este edificio fuera semejante a la de un pequeño animal que un día hubiera entrado en esta finca-parque de Vista Alegre, en Santiago de Compostela, hubiera elegido “su sitio” junto al rio que la bordea, y allí, aposentado sobre el terreno, hubiera crecido hasta alcanzar su actual tamaño, desarrollando y articulando sus nítidas y peculiares formas».
«La “grieta” introducida en el conjunto, será el corazón lumínico y organizativo del edificio que aporte claridad tipológica al conjunto»
Rodríguez y Rivoira
«En un entorno natural de gran valor paisajístico donde el edificio es una parada en el camino, un elemento que se entremezcla con los árboles, evocando la idea de cabaña e intentando difuminarse con el paisaje sin restar protagonismo a este»
Barge Bouza Arquitectura
O novo museo sitúase en relación ao xardín e a capela de San Roque, pertencente ao barroco galego e obra de Ferro Caaveiro, no 1732. A construcción do museo ten a súa orixe no achado duns importantes resto arqueolóxicos a carón da igrexa: unha piscina ritual romana, tumbas e un forno. Estes restos sitúanse por debaixo da cota do xardín, polo que o proxecto procurou a creación dunha plataforma horizontal capaz de cubrir os restos e definir un espazo público sobre os propios restos con acceso directo dende a rúa. Este cofre de pedra encerra trata de recuperar o carácter máxico dos restos encontrados iluminándoo con luz cenital
«O CGAC concentrou todo o seu programa nun edificio unitario que non rompe, dende o meu punto de vista, o contorno histórico onde está construído, aínda que é un edificio necesariamente forte, representativo, un novo instrumento para a dinamización cultural da cidade» Álvaro Siza
O proxecto de arquitectura contemporánea galega máis polémico da historia. Símbolo dunha época de presupostos millonarios e arquitectos star system.
«A intervención interésase pola tipoloxía do edificio e a súa integración na estrutura urbana; constitúe unha relectura contemporánea da súa arquitectura e as súas leis xeométricas e de composición»
Fraga, Quijada e Portolés
Nesta suma de espazos diversos concatenados entre sí, o visitante pode disfrutar do espazo público, e de todos, ó tempo que toma contacto coa súa língua e coa do seu pobo. Pero tamén ten a posibilidade de encontrar o seu propio espazo, o seu sitio, a súa intimidade, ó tempo que atopa a palabra e a dota dun significado propio.
O centro é un dos catro que constitúen a rede galega de Patrimonio Arqueolóxico. Sitúase como un primeiro cinturón do castro, a modo de límite físico, e plantéxase como unha nova entrada. Actúa como pantalla visual desde o xacemento. As intervencións no contorno encamínanse á recuperación do estado orixinal. A súa fragmentación busca o encaixe no terreo.
