Archdaily

Ó inicio do proxecto, atopabámonos ante una peza máis desa singular trama urbana, pero cun importante estado de deterioro. Dita circunstancia dificultou, tanto a elaboración do proxecto, como o seguimento da obra. Supuxo dar una resposta individualizada a cada pequeno detalle segundo fora xurdindo.

O material que permitiu adaptarse a cada una desas vicisitudes foi, sen dúbida, a madeira; concretamente, a madeira de castaño, nos seus máis diversos acabados, pintada, vernizada ou aceitada. O suficientemente resistente e versátil para adaptarse a calquera conxuntura, dende a estrutura ata o último revestimento.

De feito, incluso se utilizou de forma expresiva para significar elementos propios da arquitectura. Por exemplo, ao darlle una planta máis a antiga edificación, remárcase cun entaboado continuo e una galería que evidencia a pegada dunha intervención posterior e lixeira. No interior, reálzase a calidez do material e se acentúa no trasdós dos armarios, como pezas que configuran o espazo, ao tempo que se combina cun xogo de paneis corredíos, posibilitando distintos usos das estancias.

Sen embargo, máis alá da madeira, o verdadeiro pracer desta edificación reside nas fabulosas vistas que ofrece sobre a ría de Muros. Dende cada una das plantas, divísase o mar con total claridade, ó punto de case poder tocalo.»

domohomo