Plantéxase como un espazo único dominante, e constitúese nun recinto habitable, vivenda e taller. Está emprazada nunha zona illada da Illa e moi próxima ao mar. O transporte á Illa dos materiais é caro e complicado, e dende o peirao ao terreo tamén presenta certas dificultades. Aínda non hai enerxía eléctrica. Plantéxase como un custe mínimo.

A construción é un espazo formado por muros de bloque e fiestras prefabricadas de formigón, que teña fácil mantemento e unhas dimensións que non permiten o acceso a través deles. Empréganse prefabricados agrícolas da zona para axudar a construír o espazo. A construción está sobre o sitio, con certo aire voluntariamente estraño. Xeometricamente construída sen ningún pudor da súa magnitude.

Esta situación vaise transformando á medida na que a contorna é máis habitable, así ocorre cando a forma do recinto, constituído redutos, que posibilitan estancias (alboios, parras, mesas, bancos, figueiras, lareira, etc…) A construción perde as súas paredes, é un simple emparrado. Faise case vexetal, un vexetal voluntariamente ordenado.

Procúrase conseguir formalizar e materializalas  relacións diferentes entre a construción e o entorno inmediato, que nun certo momento transfórmase en vivenda. O conxunto non é case nada, case, porque se fora con outros materiais e outra tecnoloxía sería o mesmo. E isto porque voluntariamente renunciouse para manter a firmeza da idea e a idea é, que a casa, o espazo habitado, é tamén lugar, como sitio onde un para, para ir construíndo a súa vida. Para elo ese sitio, ese espazo, necesita unhas referencias fixas, pautas dunha orde que fixa o proxecto.

A vivenda que se vai facendo, é posíbel grazas ao  cliente Enrique Ortiz. Poucas veces o diálogo co propietario, neste caso artista, foi tan enriquecedor para a obra e para o seu autor.»

Manuel Gallego